.svg)
ماجرای این موزه پوست انسان در ژاپن + فیلم
فوکوشی با افراد زیادی که بدنشان با چنین تاتوهایی پوشیده بود، گفت‌وگو کرد و توانست از برخی‌شان رضایت بگیرد تا پس از مرگ، پوستشان برای مطالعه و نگهداری از بدن جدا شود.
فوکوشی ماساایچی پزشک و آسیب‌شناس ژاپنی بود که در دانشگاه امپریال توکیو پزشکی خواند و برای ادامهٔ تحصیل به آلمان رفت. در دوران کاری‌اش به‌عنوان پاتولوژیست، روی بیماری‌هایی مانند سیفلیس و اختلالات تیروئید تحقیق می‌کرد، اما کشفی غیرمنتظره مسیر زندگی‌اش را تغییر داد: او متوجه شد در بخش‌هایی از پوست بیماران که تاتو داشتند، ضایعات سیفلیسی کمتر دیده می‌شود. همین مشاهده باعث شد توجهش به پوست تاتو شده جلب شود.
با گذشت زمان، فوکوشی از یک پزشک صرف به نوعی مورخ و گردآورندهٔ هنر بدن تبدیل شد. او شیفتهٔ سبک سنتی تاتوی ژاپنی موسوم به ایرِزومی بود بسیاری از صاحبان این تاتوها از اعضای طبقات پایین جامعه یا حتی از اعضای یاکوزا (مافیای ژاپن) بودند.
فوکوشی با افراد زیادی که بدنشان با چنین تاتوهایی پوشیده بود، گفت‌وگو کرد و توانست از برخی‌شان رضایت بگیرد تا پس از مرگ، پوستشان برای مطالعه و نگهداری از بدن جدا شود. او با دقت بسیار پوست را جدا می‌کرد، چربی و بافت زیرین را می‌زدود و سپس آن را خشک یا در محلول‌های خاصی مثل گلیسیرین و فرمالین حفظ می‌کرد. این کار بیشتر شبیه ترکیبی از علم پزشکی و نگهداری آثار هنری بود تا یک عمل صرفاً علمی.
در طول زندگی حرفه‌ای‌اش، فوکوشی بیش از ۲۰۰۰ قطعه پوست دارای تاتو و حدود ۳۰۰۰ عکس مستند گردآوری کرد.
با این حال، بخش بزرگی از این مجموعه در بمباران‌های جنگ جهانی دوم نابود شد. امروز تنها حدود ۱۰۰ قطعه از آثار باقی‌مانده در موزهٔ آسیب‌شناسی پزشکی دانشگاه توکیو نگهداری می‌شوند، هرچند برای بازدید عمومی در دسترس نیستند.
میراث فوکوشی ماساایچی همچنان محل بحث است. از یک‌سو او را پیشگام در مستندسازی هنر تاتوی ژاپنی می‌دانند و از سوی دیگر کارش از نظر اخلاقی و فرهنگی چالش‌برانگیز تلقی می‌شود. با این حال، در تاریخ پزشکی و فرهنگ ژاپن، او به‌عنوان مردی شناخته می‌شود که میان علم، بدن و هنر پلی غیرمنتظره ساخت و بدن انسان را به بوم زنده‌ای برای ثبت زیبایی و تاریخ تبدیل کرد.
ارسال نظر